<p>Ostatnie badania naukowe dostarczają nowych, istotnych informacji na temat wpływu terapii inhibitorami układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAAS) na stężenia biomarkerów czynności nerek u psów z przewlekłą chorobą nerek (CKD). W szczególności, badanie to koncentruje się na stężeniu symetrycznej dimetyloargininy (SDMA) w surowicy, które jest uważane za czuły wskaźnik filtracji kłębuszkowej. Celem badania było ocenienie zmian w stężeniu SDMA u psów z białkomoczem, które otrzymywały terapię enalaprilem, standardowym lekiem stosowanym w leczeniu CKD.</p>
<h2>Metodologia badania i analiza próbek</h2>
<p>Badanie retrospektywne obejmowało próbki surowicy pobrane od 29 psów z białkomoczem, które były leczone enalaprilem (0,5 mg/kg co 12 godzin) lub telmisartanem (1 mg/kg co 24 godziny). Próbki były analizowane przed rozpoczęciem terapii oraz po 7 i 30 dniach leczenia. Zmiany w stężeniu SDMA, kreatyniny oraz azotu mocznikowego (SUN) były oceniane i porównywane względem wartości wyjściowych.</p>
<h2>Wyniki badania - zmiany w stężeniu SDMA</h2>
<p>Wyniki badania wykazały, że średnie zmiany w stężeniu SDMA były niewielkie i niejednoznaczne. Po 7 dniach leczenia zaobserwowano średni spadek stężenia SDMA o 4,8%, a po 30 dniach o 3,2%. W grupie psów leczonych wyłącznie enalaprilem, stężenie SDMA nie uległo znaczącej zmianie, co sugeruje, że terapia ta nie prowadzi do istotnego wzrostu tego biomarkera, mimo że w niektórych przypadkach obserwowano wzrost stężenia kreatyniny i SUN.</p>
<h3>Analiza zmian w kreatyninie i SUN</h3>
<p>Wartości kreatyniny wzrosły średnio o 7,4% po 7 dniach oraz o 3,0% po 30 dniach, natomiast SUN wzrósł o 22,1% i 16,7% odpowiednio. Zmiany te były statystycznie istotne, co wskazuje na wpływ terapii RAAS na funkcję nerek, chociaż zmiany w SDMA były mniej wyraźne. W grupie psów leczonych w połączeniu z amlodypiną, stwierdzono istotny spadek stężenia SDMA o 2,29 μg/dL, co sugeruje, że współdziałanie tych leków może wpływać na metabolizm SDMA.</p>
<h2>Dyskusja nad wynikami badania</h2>
<p>Wyniki badania wskazują, że terapia inhibitorami RAAS, takimi jak enalapril, prowadzi do niewielkich i niejednoznacznych zmian w stężeniu SDMA u psów z CKD. Mimo że SDMA jest uważana za czuły wskaźnik funkcji nerek, wyniki sugerują, że w kontekście terapii RAAS może nie odzwierciedlać ona w pełni zmian w filtracji kłębuszkowej. Dodatkowo, zmiany w stężeniu SDMA nie były skorelowane z poziomem kreatyniny i SUN, co może wskazywać na złożoność interakcji między tymi biomarkerami a terapią RAAS.</p>
<h3>Znaczenie kliniczne i przyszłe kierunki badań</h3>
<p>Wyniki tego badania podkreślają potrzebę dalszych badań nad wpływem terapii RAAS na stężenie SDMA oraz innych biomarkerów czynności nerek u psów z CKD. Konieczne jest zrozumienie, w jaki sposób różne leki wpływają na metabolizm SDMA oraz ich potencjalny wpływ na postęp choroby nerek. W przyszłości, większe badania prospektywne mogą dostarczyć bardziej jednoznacznych danych na temat skuteczności terapii oraz jej wpływu na jakość życia psów z przewlekłą chorobą nerek.</p>
<h2>Podsumowanie i wnioski</h2>
<p>Podsumowując, badanie wykazało, że terapia enalaprilem u psów z przewlekłą chorobą nerek prowadzi do niewielkich zmian w stężeniu SDMA, co może sugerować, że nie jest to wskaźnik skuteczności terapii w kontekście monitorowania funkcji nerek. Dalsze badania są niezbędne, aby lepiej zrozumieć rolę SDMA oraz innych biomarkerów w ocenie skuteczności terapii RAAS u psów z CKD.</p>
Bibliografia
Nasr Amirah, Lourenço Bianca N., Coleman Amanda E. and Bartges Joseph W.. Serum symmetric dimethylarginine concentrations in enalapril- or telmisartan-treated dogs with proteinuric chronic kidney disease. Frontiers in Veterinary Science 2024, 11(), 15-24. DOI: https://doi.org/10.3389/fvets.2024.1471606.
